Prvi svetski rat surovo je uništio kulturni i društveni život, pa samim tim i modu devetnaestog veka. Neke države su se raspale, dok su formirane nove, među kojima je i Kraljevina Srba, Hrvata i Slovenaca. Posle velikih patnji i ogromnog broja ljudskih žrtava nastupile su mirne godine, zapamćene po siromaštvu, besposlici, studentskim i radničkim štrajkovima, korupciji, nedostatku stambenih prostora itd. Kraljevina Srba, Hrvata i Slovenaca ulagala je veliki napor da bi napravila korak ka Evropi, koja je postala bliža zahvaljujući prevoznim sredstvima kao što su avioni, vozovi i dr. Beograd, kao prestonicu nove države prigrlio je duh novog doba bez obzira što neće još dugo moći da popravi fasade svojih kuća, popuni rupe na ulicama od turskih granata itd.
Te posleratne godine, Branimir Ćosić, u svom Vrzinom kolu, opisuje kao veliki uspeh: Ceo Beograd, napaćen u ropstvu ili izgnanstvu, sa prepunom dušom ratnih užasa, krvi, gladi, smrti, poče se ludo zabavljati. Htelo se da se nadoknadi izgubljeno. Po podrumima stadoše nicati barovi (do rata nepoznata ustanova u dobrom gradu Beogradu), po salama dansinzi, Cigane zameniše salonski orkestri (made in Tchechoslovakia) i crnački džazbendi, koji su svojom divljom drekom pozivali na radosti ovoga sveta. I ceo Beograd poče da igra.
Te dvadesete godine XX veka bile su takve u celom svetu.
Нема коментара:
Постави коментар